Barre tijden in Tianyuan en Pingyao

We gingen dus per trein richting Tuanyuan. Een grote stad met 2,5 miljoen inwoners. Lekker rustig dachten we want Beijing heeft er 15,3. Bij het boeken van de trein kwamen we er achter dat je er 13 uur over kan doen of 5. ???? Hoe kan dat? Nou dat is een super, super hi-speed trein. Daar gingen we met een vaartje van180 km richting het zuiden. De reis verliep vlekkeloos en we konden evengoed nog wat zien. Vlak landschap met landbouwgrond. Tuanyan bleek een enorme stad en die 2,5 miljoen bleken een beetje voor ons voeten te lopen. Druk, druk en nog eens druk en vooral alles zo groot, grote wegen, grote gebouwen. We liepen een beetje verdwaasd met een eenvoudig plattegrondje door de stad op zoek naar een restaurant. Dat is dus niet zo eenvoudig, maar alla..... Uiteindelijk vonden we een mooie tent. Wij naar binnen en er snelden gelijk 6 obers op ons af en NIEMAND sprak een woord Engels en een Chinese menukaart zonder plaatjes. Wat doe je dan, nou we zitten echt niet vaak met de mond vol tanden maar toen wel even. Uiteindelijk zaten we een soort te fonduen met schapenvlees en vis. Die ober tikte op zijn telefoon het Engelse woordenboek in vond dat we te weinig aten, dat viel best mee. We vinden de meeste (behalve de taxichauffeurs in Beijing) Chinezen bijzonder goedlachs en vriendelijk. Ze willen ook steeds met ons op de foto. als ze ons aanstaren roepen we Nihao en dat vinden ze leuk. Jan maakt vaak grapjes en dan vallen ze
zowat om van het lachen. Het verhoogt wel de feestvreugde.
De volgende dag gingen we met de boemeltrein naar Pingyao. Aparte érvaring, kaartje waren bijzonder snel gekocht. Maar het dringen voor die trein is idioot. Wij stonden vrij vooraan en gingen coupe 6 in en zitten. Ja hallo, daar stond iemand met een nu meevoerde stoel. Opstaan aub want wij bleken staanplaatsen te hebben. Nog zo om en softseat gevraagd!!! Enfin het viel alles mee want we konden nog wel ergens zitten. Leuke contacten
gelegd met handen en voeten. De hele coupe deed mee en lachte zich rot dat de man naast mij mij 70 jaar schatte. Ook leuk!
Pingyao is een ommuurde stad uit de14 eeuw, die nog intact is en ook nog bewoond is. Heel authentiek zonder auto's in het centrum en een paar toeristische straten. Eens verademing naar die grote stad. We boekten een authentiek hotelletje. We sliepen op een binnenplaatsje in een Chinees stenen bed. Heel leuk. het viel ons op dat er een bijzonder koude wind stond. Gelukkig was er airco in de kamer die op warm kon. Echter 's avonds om acht uur viel het licht uit. Wel romantisch kaarsjes aan maar het werd steeds kouder. Dus vroeg naar bed, dicht tegen elkaar aan. De
volgende ochtend geen verandering in de hele oude stad geen elektriciteit, niet douchen, kou, kou en nog eens kou. We kochten twee bontmutsen en een mof en gingen toch de straat op. Snijdende wind en -6 graden. Gelukkig vonden we later een mooi hotelletje met een aggregaat en hebben we nog mooie dagen gehad in Pingyao. We hoorden later dat er in Beijing sneeuw gevallen was en de muur was afgesloten. Wat een bofkontjes zijn wij toch.

We zitten nu in Xian en gaan morgen het wereldberoemde terracotta leger bewonderen. Ik houd jullie op de hoogte.