Xian en de terracotta warriors

De busreis naar Xian verliep voorspoedig. De bus zat vol boeren en je merkt dat dat een ander slag is dan de mensen die je door de steden ziet lopen. Het verschil tussen arm en rijk wordt hier steeds groter. Bovendien hebben de Chinezen allemaal maar 1 kind. Je ziet dus naar verhouding maar weinig kindjes( net als zwangere vrouwen, die zie je hier ook niet) maar degenen die je ziet zijn dan ook draakjes. Ontzettend verwend en met dat vreselijke speelgoed wat herrie maakt in de bus. De eenkind politiek wordt nog fanatiek gehandhaafd. Als je per ongeluk een tweede maal zwanger wordt, wordt er aangedrongen op abortus. En anders ben je de klos want voor de tweede betaal je overal 3x zoveel. Dat laat je dus wel uit je hoofd. Op het platteland mag je wel een keer extra proberen als de eerste een dochter is.
Xian is een ommuurde stad uit 1400 en nog volledig intact. We zaten vlakbij de Belltower een gebied met allemaal dure merkwinkels. Het stikte er van de jongelui omdat het universiteitsstad is, maar velen liepen met de duurste kleding aan. Onvoorstelbaar zei ook de oudere taxichauffeur.
We hebben genoten van de grote moslimwijk en over de stadsmuur gelopen. Maar het hoogtepunt van Xian is uiteraard het terracotta leger. Je hebt het al vele malen op een foto gezien, maar het is een bijzondere ervaring dit met eigen ogen te zien. Je realiserend dat een keizer dit allemaal heeft laten aanleggen en dat 2200 jaar geleden. Hét was lekker rustig maar het is wel een echte toeristische attractie geworden, want voor 2008 is er een hele infrastuctuur omheen gebouwd vanwege de Olympische Spelen. De volgende dag gingen we voordat we naar de airport gingen naar de Tomb of Jingli. Ook dat was een prachtig museum met een glazen vloer boven de opgravingen. Bijzonder en een mooie 3D film, zodat je je echt een voorstelling kan maken hoe het was.
Nou, dat was wat je noemt wel even genoeg met cultuur.
We zijn gevlogen naar Chongqing een stad van meer dan 15 miljoen. We reden 1,5 uur ( met file) in de taxi om ons hotel te vinden. Druk, druk en nog eens druk. Allemaal woonfabrieken noem ik, de torenhoge flats. Als je de straat opgaat moet je goed uitkijken hoe je loopt, want alles is in en op elkaar gebouwd. Het wordt tijd voor de natuur vinden Jan en ik. Vandaag om 5 uur schepen we in op de Century Diamant een schip, waarmee we de volgende 4 dagen de Yangzi rivier gaan afzakken tot Yiching.
Eindelijk rust, we zijn er bot aan toe!